Άρθρο στο iEidiseis – Στις κρίσεις δοκιμάζεται η ευθύνη των κυβερνήσεων

Στις κρίσεις δοκιμάζεται η ευθύνη των κυβερνήσεων

Η κρίση είναι μια έννοια πολυδιάστατη, ένας όρος που περιγράφει συνήθως μια κατάσταση που προκύπτει χωρίς προειδοποίηση και μπορεί να έχει συνέπειες μικρής έως τεράστιας κλίμακας. Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος για την Κλιματική Κρίση, η οποία αποτελεί συνέπεια της Κλιματικής Αλλαγής και μεταφράζεται συχνά σε εκδήλωση βίαιων φυσικών φαινομένων.  Το ζήτημα αυτό απασχολεί σήμερα ολόκληρο τον πλανήτη και αποτελεί συχνά αιτία συγκρούσεων στο πολιτικό πεδίο, σχετικά με το εάν και κατά πόσο η εκδήλωση της Κλιματικής Αλλαγής οφείλεται και σε ανθρωπογενή αίτια ή όχι, αλλά και σε σχέση με τα μέτρα τα οποία θα πρέπει να ληφθούν σε παγκόσμιο επίπεδο, για την διαχείριση μιας υπόθεσης που απαιτεί τη συνεργασία όλων των κρατών του πλανήτη. Εμείς ως Κίνημα Αλλαγής έχουμε αναδείξει ψηλά στην ατζέντα μας όλες τις όψεις αυτού του ζητήματος, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν θα μας απασχολήσει σε αυτό το άρθρο.

Αυτό που θα μας απασχολήσει εδώ, είναι σε τι βαθμό μπορεί να υπάρξει αντιμετώπιση των βίαιων φυσικών φαινομένων, είτε αυτά οφείλονται στην Κλιματική Αλλαγή και επομένως συνιστούν Κλιματική Κρίση, είτε δεν οφείλονται σε αυτήν. Των φαινομένων, δηλαδή, που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες καταστροφές, με επιπτώσεις στο περιβάλλον, στην οικονομία, στις υποδομές, στις κοινωνίες, στους θεσμούς και στους ανθρώπους. Η ευθύνη για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων σε επίπεδο κρατών ανήκει κατά κύριο λόγο στις ηγεσίες τους, δηλαδή στις κυβερνήσεις. Η μέθοδος διαχείρισης βασίζεται σε ένα τρίπτυχο που περιλαμβάνει την πρόληψη και την προετοιμασία πριν από την εκδήλωση ενός φαινομένου, την ανταπόκριση κατά τη στιγμή που εκδηλώνεται αυτό το φαινόμενο,  και τις δράσεις αποκατάστασης, ώστε να επέλθει η ανάκαμψη από τις καταστροφικές του συνέπειες. Αυτά, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός στο ζήτημα της πολιτικής προστασίας για να τα κατανοήσει.

Αν τώρα έρθουμε να δούμε πώς οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν λειτουργήσει τα τελευταία χρόνια, τόσο στις περιπτώσεις των καταστροφών στο Μάτι και τη Μάνδρα επί ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στην περίπτωση των χιονοπτώσεων, των πυρκαγιών και άλλων τέτοιων κρίσεων επί Νέας Δημοκρατίας, θα διαπιστώσουμε την ίδια τάση, να προσπαθούν δηλαδή να αποδώσουν όλες τις ευθύνες σε όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό τους. Άλλοτε στην Κλιματική Αλλαγή, άλλοτε στους προκατόχους τους, άλλοτε στους υπηρεσιακούς παράγοντες, άλλοτε σε τρίτους και άλλοτε στους ίδιους τους πολίτες. Ποτέ, όμως, ευθέως στη δική τους ανεπάρκεια ως κυβέρνησης. Ποτέ στην απουσία ενός αξιόπιστου επιχειρησιακού σχεδίου, στην έλλειψη των μέσων που μπορούν να το υποστηρίξουν και, φυσικά, ποτέ στην αναποτελεσματικότητα της διαχείρισής τους.

Η Νέα Δημοκρατία ως αντιπολίτευση ανήγαγε σε κορυφαία επιλογή της αντιπολιτευτικής στρατηγικής την ανάδειξη της ανεπάρκειας και της αναξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ στην διαχείριση των κρίσεων. Φαίνεται, όμως, εκ του αποτελέσματος ότι και η δική της αξιοπιστία και διαχειριστική ικανότητα έχει καεί στις πυρκαγιές της Εύβοιας και έχει θαφτεί κάτω από τα χιόνια της πρόσφατης καταιγίδας που ονόμασαν κάποιοι, άγνωστο για ποιο λόγο, «Ελπίδα». Η «Ελπίδα» τελικά  αποδείχθηκε το τέλος της όποιας ελπίδας ή προσδοκίας διατηρούσαν ακόμα οι πολίτες από την κυβέρνηση Μητσοτάκη να εμφανίσει την εικόνα σοβαρής ευρωπαϊκής κυβέρνησης στο διαχειριστικό τομέα.

Ο μύθος που είχαν χτίσει με τόση επιμέλεια, αποδομείται από κρίση σε κρίση και η απέλπιδα επικοινωνιακή προσπάθεια της κυβέρνησης δεν μπορεί να καλύψει τα πραγματικά περιστατικά. Από την καταιγίδα «Μήδεια», μέχρι τις πυρκαγιές της Εύβοιας η μέθοδος επικοινωνιακής διαχείρισης ήταν η ίδια, η προσπάθεια δηλαδή  να δείξει ότι αναβαθμίζει τον τομέα της πολιτικής προστασίας. Έτσι από το Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας πήγαμε σε υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και μετά σε υπουργό με το βαρύγδουπο τίτλο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, χωρίς να υπάρξει καμία διαφορά στην αποτελεσματικότητα, θυμίζοντας την παροιμία που λέει ο λαός μας, «με τον ήλιο τα μπάζουμε, με τον ήλιο τα βγάζουμε, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;». Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί το μόνο που φαίνεται εκ των υστέρων να ενδιέφερε τον Πρωθυπουργό ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση της στιγμής. Ζητήθηκε μάλιστα από τα κόμματα και η συναίνεση στην επιλογή του προσώπου, αντί να είχε ζητηθεί η συναίνεση σε πολιτικές. Απλώς αυτές δεν υπήρξαν ποτέ πάνω στο τραπέζι.

Αλλά επειδή φαίνεται να εξαντλήθηκε πια και αυτό το επικοινωνιακό μέσο, όπως εξαντλήθηκαν και οι ονομασίες για νέα επιχειρησιακά σχέδια, όπως το περσινό σχέδιο «Βορέας» και οι εξαγγελίες για έργα και δράσεις, όπως η υπογειοποίηση των καλωδίων του ηλεκτρικού ρεύματος, που ανακοινώνονταν κάθε φορά μετά από τέτοιες καταστροφές, πήραν σειρά τα διχίλιαρα για τους πολίτες που εγκλωβίστηκαν στην Αττική Οδό.

Ωστόσο, η κριτική δεν εντοπίζεται εδώ στις αποζημιώσεις, αφού πραγματικά η ιδιωτική εταιρεία έχει κι αυτή το δικό της μερίδιο ευθύνης στη διαχείριση της κατάστασης και πρέπει να πληρώσει. Εντοπίζεται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να απεκδυθεί από τις δικές της αντικειμενικές ευθύνες. Εντοπίζεται στο γεγονός ότι ενώ είχε έγκαιρη ενημέρωση από τους μετεωρολόγους για τα χαρακτηριστικά και την εκδήλωση του φαινομένου, υποβάθμισε τον κίνδυνο, δεν πήρε τις κατάλληλες αποφάσεις τη στιγμή που έπρεπε και η αντίδρασή της εξελίχθηκε σε φιάσκο. Και μπορεί η κυβέρνηση να αποτιμά σε 2 χιλιάδες ευρώ το ποσό της αποζημίωσης που πρέπει να αποδοθεί από την εταιρεία στους χιλιάδες πολίτες που εγκλωβίστηκαν, χωρίς ωστόσο να εξηγεί γιατί 2 και όχι 3 ή 5, το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι άλλο: πόσο κοστολογείται η τραγική διαχειριστική ανεπάρκεια της ίδιας της κυβέρνησης, τόσο απέναντι στις κρίσεις των βίαιων φυσικών φαινομένων, όσο και απέναντι στη πανδημία; Αλλά σε αυτό το ερώτημα η απάντηση θα δοθεί από τους πολίτες την κατάλληλη στιγμή, σύμφωνα με όσα ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους. Αυτό που όλοι οι πολίτες εύχονται πλέον, είναι να μην μας βρει τίποτα χειρότερο για όσο ακόμα διαρκέσει η θητεία αυτής της κυβέρνησης.

https://www.ieidiseis.gr/opinions/128951/tonia-antoniou-stis-kriseis-dokimazetai-i-efthyni-ton-kyverniseon?fbclid=IwAR12lmQOis1zCpLmWnn0AxRPiWqKpdHF5t9LJV2oOiDCSqAxFQaDhb4TIBQ

Scroll to Top